Este curso remata e non queremos despedidas senon ata a próxima e como estivemos todo o ano de viaxe que mellor despedida que o poema da VIAXE A ITACA
Cando emprendas a túa viaxe a Itaca
pide que o camiño sexa longo,
cheo de aventuras, cheo de experiencias.
Non temas aos lestrigons nin aos ciclopes
nin ao colérico Poseidón,
seres tales xamais acharás no teu camiño,
se o teu pensar é elevado, se selecta
é a emoción que toca o teu espírito e o teu corpo.
Nin aos lestrigons nin aos ciclopes
nin ao salvaxe Poseidón atoparás,
se non os levas dentro da túa alma,
se non os ergue a túa alma diante túa.
Pide que o camiño sexa longo.
Que moitas sexan as mañás de verán
en que chegues -con que pracer e alegría!-
a portos nunca vistos antes.
Detente nos emporios de Fenicia
e faiche con fermosas mercadorías,
nácar e coral, ámbar e ébano
e toda sorte de perfumes sensuais,
cuantos máis abundantes perfumes sensuais poidas.
Ve a moitas cidades exipcias
a aprender, a aprender dos seus sabios.
Ten sempre a Itaca na túa mente.
Chegar alí é o teu destino.
Mais non apresures nunca a viaxe.
Mellor que dure moitos anos
e atracar, vello xa, na illa,
enriquecido de canto gañaches no camiño
sen aguantar a que Itaca enriquézache.
Itaca brindouche tan fermosa viaxe.
Sen ela non emprenderías o camiño.
Pero non ten xa nada que darche.
Aínda que a aches pobre, Itaca non che enganou.
Así, sabio como che volviches, con tanta experiencia,
entenderás xa que significan as Itacas.
ATA O ANO QUE VEN........
